Dwie drogi
Przestronna droga - to droga wygodna, łatwa i przyjemna, którą wielu kroczy, a prowadzi ona do zguby (Mat: 7,13). Idą nią ci, którzy mają wiarę, ale ich wiara jest martwa (Jk: 2,26). Mówia o innym Jezusie, ale nie czynią woli Bożej (Mt: 7,21-23). Budują dom na piasku, lecz on upadnie (Mt: 7, 26-27), ponieważ nie jest budowany na skale, którą jest Jezus Chrystus (1 Kor: 10, 4-6). Jest ON również "fundamentem" (1 Kor: 3,11). Jest Słowem, które stało się ciałem (J: 1,14). Inaczej mówiąc - nie opierają sie na słowie, nie czytają ... A jeśli nawet czytają - nie rozumieja i przekręcają na swoją zgubę (2P: 3,15-17). Są jak głupie panny, którym zabrakło oliwy, czyli poznania przez Ducha Świętego (Mt: 25, 1-13). Wielu przyjmując Jezusa stało się Świątynią Bożą, ale lekceważąc Jego wolę i grzesząc - znieważyło Ducha Świętego, który w wyniku tego ich opuścił (1Kor 3,16-17). Łaskę Pana przyjęli nadaremnie (2 Kor: 6,1 - Jud:3-4, 12-19).
Są też ludzie, którzy idą szeroką, przestronną drogą wskutek założenia, że Jezus zrobił już wszystko za nich, że wystarczy wierzyć i przyjąć łaskę, a będą zbawieni. Uczęszczaja na nabożeństwa, wielbią Boga i Pana poprzez śpiewanie pieśni (Amosa: 5,20-24). Czytanie Slowa uważaja za zbędne, jeśli czytają - to wybiórczo i nie rozumieją, gdyż nie maja Ducha Świętego, przez którego następuje poznanie. Narodzili się powierzchownie (Mt: 12, 43-45).
Droga wąska - to droga, która nie jest łatwa ... to droga, na której jest krzyż (Rz: 6,6). Kroczą nią ci, którzy mają wiarę, ich wiara wzrasta i staje się wartościowa (2P: 1,1 - 2Tes: 1,3), pogłębia poznanie (Flm: 5-6), jest pewnością (Hbr: 11,1), staje sie doskonałą przez uczynki (Jk: 2,22). Osoby idące tą drogą są szczere wobec Boga. Oddają Jemu swoje życie, by nim kierował. Wiedzą bowiem, że On najlepiej to uczyni. Mają pragnienie czytania Słowa Bożego, gdyz chcą poznać prawdę tam zawartą, która wyzwala (czyni wolnym). Duch Św. przez Słowo mówi do nich, zachęca, posila, uczy jak żyć i wskazuje na obietnice dane przze Boga w Jego Słowie. Życie na ziemi traktuja jako przejściowe. Żyją nadzieją na wieczność, która jest dla nich tak wspaniała, że wszystkie uciechy tego świata nie mają żadnego znaczenia (1J: 3,2-3).
Na tej drodze - choć jest trudna - wspiera i prowadzi ich Pan Jezus, ponieważ chcą oni pełnić wolę Ojca.
Cześć i chwała Bogu i Jezusowi niech będzie !
----------------
Red.: Renata B.