ATLAS BIBLIJNY

Zamieszczone poniżej mapy pozwalają zobrazować wiele różnych wydarzeń opisanych w Biblii pod kątem przestrzeni geograficznej, kórych one dotyczą. Oznaczenia poszczególnych punktów na mapach w oparciu o przypisane do nich wersety biblijne pomagają w zrozumieniu wielkości obszaru, na jakim rozgrywały się wydarzenia, który często jest trudny do wyobrażenia w oparciu o sam tekst Słowa Bożego.

Kliknij element poniżej aby przejść do wybranej mapy

Cesarstwo Rzymskie

1.  Ramses. Izrael został przepędzony z Egiptu (Ⅱ Mojż. 12; Ⅳ Mojż. 33:5)

2.  Sukkot. Kiedy Hebrajczycy opuścili pierwszy obóz, Pan szedł przed nimi za dnia w obłoku, a w nocy w słupie ognia (Ⅱ Mojż. 13:20–22).

3.  Pi-Hachirot. Izrael przeszedł przez Morze Czerwone (Ⅱ Mojż. 14; Ⅳ Mojż. 33:8).

4.  Mara. Pan uzdrowił wody Mara (Ⅱ Mojż. 15:23–26).

5.  Elim. Izrael obozował przy dwunastu źródłach (Ⅱ Mojż. 15:27)

6.  Pustkowie Sin. Pan zesłał mannę i przepiórki, aby nakarmić Izrael (Ⅱ Mojż. 16).

7.  Refidim. Izrael walczył z Amalekiem (Ⅱ Mojż. 17:8–16).

8.  Góra Synaj (góra Horeb lub Jebel Musa). Pan objawił Dziesięcioro Przykazań (Ⅱ Mojż. 19–20).

9.  Pustkowie Synaj. Izrael skonstruował przybytek (Ⅱ Mojż. 25–30).

10.  Obozowiska na pustkowiu. Siedemdziesięciu starszych zostało powołanych do pomocy Mojżeszowi w zarządzaniu ludźmi (Ⅳ Mojż. 11:16–17).

11.  Esjon-Geber. Izrael pokojowo przeszedł przez obszary Ezawa i Ammona (Ⅴ Mojż. 2).

12.  Kadesz-Barnea. Mojżesz posłał wywiadowców do ziemi obiecanej; Izrael zbuntował się i nie wszedł do tej ziemi; Kadesz przez wiele lat był głównym obozem Izraela (Ⅳ Mojż. 13:1–3, 17–33; 14; 32:8; Ⅴ Mojż. 2:14).

13.  Wschodnie pustkowie. Izrael uniknął konfliktu z Edomem i Moabem (Ⅳ Mojż. 20:14–21; 22–24).

14.  Rzeka Arnon. Izrael zniszczył Amorytów, którzy z nimi walczyli (Ⅴ Mojż. 2:24–37).

15.  Góra Nebo. Mojżesz zobaczył ziemię obiecaną (Ⅴ Mojż. 34:1–4). Mojżesz wygłosił trzy ostatnie kazania (Ⅴ Mojż. 1–32).

16.  Równiny Moab. Pan powiedział Izraelowi, że ziemia ma być podzielona, a jej mieszkańcy wypędzeni (Ⅳ Mojż. 33:50–56).

17.  Rzeka Jordan. Izrael przeszedł przez rzekę Jordan po suchej ziemi. W pobliżu Gilgal kamienie z dna rzeki Jordan zostały umieszczone jako pomnik upamiętniający rozdzielenie rzeki Jordan (Joz. 3:1–5:1).

18.  Jerycho. Dzieci Izraela podbiły i zniszczyły to miasto (Joz. 6).

Exodus Izraela 

i wejście do Kanaan

Imperium Asyryjskie

Imperium Dawida

i Salomona

Imperium Perskie

1.  Golgota. Prawdopodobne miejsce ukrzyżowania Jezusa (Mat. 27:33–37).

2.  Grobowiec w ogrodzie. Prawdopodobne miejsce, gdzie znajdował się grobowiec, w którym złożono ciało Jezusa (Jan 19:38–42). Zmartwychwstały Chrystus ukazał się Marii Magdalenie w ogrodzie poza Swoim grobowcem (Jan 20:1–17).

3.  Twierdza Antonia. Miejsce, gdzie Jezus prawdopodobnie został oskarżony, potępiony, bity i gdzie z Niego szydzono (Jan 18:28–19:16). Paweł został aresztowany i przytoczył historię swojego nawrócenia (Dz. 21:31–22:21).

4.  Sadzawka Betezda. Jezus uzdrowił kalekę w sabat (Jan 5:2–9).

5.  Świątynia. Gabriel obiecał Zachariaszowi, że Elżbieta porodzi syna (Łuk. 1:5–25). Zasłona świątyni rozdarła się podczas śmierci Zbawiciela (Mat. 27:51).

6.  Przysionek Salomona. Jezus głosił, że On jest Synem Boga. Żydzi próbowali Go ukamienować (Jan 10:22–39). Piotr głosił pokutę po uzdrowieniu chromego mężczyzny (Dz. 3:11–26).

7.  Brama Piękna. Piotr i Jan uzdrowili chromego mężczyznę (Dz. 3:1–10).

8.  Szczyt Świątyni. Jezus był kuszony przez Szatana (Mat. 4:5–7). (Prawdopodobna lokalizacja tego wydarzenia).

9.  Święta Góra. (nieokreślone miejsca)

   1.  Tradycyjnie uważa się, że tutaj Abraham zbudował ołtarz na złożenie Izaaka w ofierze (Ⅰ Mojż. 22:9–14).

   2.  Salomon zbudował świątynię (Ⅰ Król. 6:1–10; Ⅱ Kron. 3:1)

   3.  Babilończycy zniszczyli świątynię około 587 r. p.n.e. (Ⅱ Król. 25:8–9).

   4.  Zerubbabel odbudował świątynię około 515 r. p.n.e. (Ezdr. 3:8–10; 5:2; 6:14–16).

   5.  Herod powiększył plac świątynny i odbudował świątynię, począwszy od 17 r. p.n.e. Jezus został przedstawiony w świątyni jako dziecię (Łuk. 2:22–39).

   6.  W wieku 12 lat Jezus nauczał w świątyni (Łuk. 2:41–50).

   7.  Jezus oczyścił świątynię (Mat. 21:12–16; Jan 2:13–17).

   8.  Jezus kilkakrotnie nauczał w świątyni (Mat. 21:23–23:39; Jan 7:14–8:59).

   9.  Rzymianie pod wodzą Tytusa zniszczyli świątynię w 70 r. n.e.

10.  Ogród Getsemane. Jezus cierpiał, został zdradzony i był aresztowany (Mat. 26:36–46; Łuk. 22:39–54).

11.  Góra Oliwna.

    1.  Jezus przepowiedział zniszczenie Jerozolimy i świątyni. Mówił On także o Drugim Przyjściu (Mat. 24:3–25:46; zobacz także J.S. — Mat.).

    2.  Z tego miejsca Jezus wstąpił do nieba (Dz. 1:9–12).

    3.  Dnia 24 października 1841 r. Starszy Orson Hyde poświęcił Ziemię Świętą na powrót dzieci Abrahama.

12.  Źródło Gichon. Salomon został namaszczony na króla (Ⅰ Król. 1:38–39). Hiskiasz nakazał wykopanie tunelu, aby sprowadzić wodę ze źródła do miasta (Ⅱ Kron. 32:30).

13.  Brama Wód. Ezdrasz przeczytał ludziom prawo Mojżesza i wykładał je (Neh. 8:1–8).

14.  Dolina Hinnom. Oddawano cześć fałszywemu bogu Molochowi, co wiązało się ze składaniem ofiar z dzieci (Ⅱ Król. 23:10; Ⅱ Kron. 28:3).

15.  Dom Kaifasza. Jezus został zabrany przed Kaifasza (Mat. 26:57–68). Piotr zaprzeczył, że zna Jezusa (Mat. 26:69–75).

16.  Wieczernik. Według tradycji miejsce, gdzie Jezus spożył wieczerzę paschalną i ustanowił sakrament (Mat. 26:20–30). Obmył stopy Apostołów (Jan 13:4–17) i nauczał ich (Jan 13:18–17:26).

17.  Pałac Heroda. Chrystus został zabrany do Heroda, prawdopodobnie do tego miejsca (Łuk. 23:7–11).

18.  Jerozolima. (nieokreślone miejsca)

    1.  Melchizedek panował jako król Salemu (Ⅰ Mojż. 14:18).

    2.  Król Dawid zdobył to miasto od Jebuzejczyków (Ⅱ Sam. 5:7; Ⅰ Kron. 11:4–7).

    3.  Miasto to zostało zniszczone przez Babilończyków około 587 r. p.n.e. (Ⅱ Król. 25:1–11).

    4.  Duch Święty napełnił wielu podczas dnia Zielonych Świąt (Dz. 2:1–4).

    5.  Piotr i Jan zostali aresztowani i przyprowadzeni przed radę (Dz. 4:1–23).

    6.  Ananiasz i Safira skłamali Panu i umarli (Dz. 5:1–10).

    7.  Piotr i Jan zostali aresztowani, ale anioł uwolnił ich z więzienia (Dz. 5:17–20).

    8.  Apostołowie wybrali siedmiu mężczyzn, aby im pomagali (Dz. 6:1–6).

    9.  Świadectwo Szczepana wypowiedziane do Żydów zostało odrzucone, a on został ukamienowany i umarł (Dz. 6:8–7:60).

    10.  Jakub poniósł męczeńską śmierć (Dz. 12:1–2).

    11.  Anioł uwolnił Piotra z więzienia (Dz. 12:5–11).

    12.  Postanowienie Apostołów w kwestii dotyczącej obrzezania (Dz. 15:5–29).

    13.  Rzymianie pod wodzą Tytusa zniszczyli to miasto w 70 r. n.e.

Jerozolima w czasach Pana Jezusa

1.  Dan (Laisz). Jeroboam wystawił złotego cielca, aby go czciło Północne Królestwo (Ⅰ Król. 12:26–33). Dan był północną granicą starożytnego Izraela.

2.  Góra Karmel. Eliasz rzucił wyzwanie prorokom Baala i otworzył niebiosa, że spadł deszcz (Ⅰ Król. 18:17–46).

3.  Megiddo. Miejsce licznych bitew (Sędz. 4:13–16; 5:19; Ⅱ Król. 23:29; Ⅱ Kron. 35:20–23). Salomon nałożył podatek, aby zbudować Megiddo (Ⅰ Król. 9:15). Król judzki, Jozjasz, został śmiertelnie ranny w bitwie przeciwko egipskiemu faraonowi Necho (Ⅱ Król. 23:29–30). Podczas Drugiego Przyjścia Pana wielki i ostateczny konflikt będzie miał miejsce w dolinie Jezreel jako część bitwy Armagedon (Joel 3:19; Obj. 16:16; 19:11–21). Nazwa Armagedon to grecka transliteracja z języka hebrajskiego Har Megiddon lub Góra Megiddo.

4.  Jezreel. Miasto w największej i najbardziej żyznej części doliny Izraela o tej samej nazwie. Królowie Północnego Królestwa zbudowali tutaj pałac (Ⅱ Sam. 2:8–9; Ⅰ Król. 21:1–2). Niegodziwa królowa Izebel żyła i umarła w tym mieście (Ⅰ Król. 21; Ⅱ Król. 9:30).

5.  Bet-Szean. Izrael zmierzył się tutaj z Kananejczykami (Joz. 17:12–16). Ciało Saula zostało przywiązane do muru tej twierdzy (Ⅰ Sam. 31:10–13).

6.  Dotan. Józef został sprzedany do niewoli przez swoich braci (Ⅰ Mojż. 37:17, 28; 45:4). Elizeusz miał wizję góry wypełnionej końmi i wozami (Ⅱ Król. 6:12–17).

7.  Samaria. Stolica Północnego Królestwa (Ⅰ Król. 16:24–29). Król Achab zbudował Baalowi świątynię (Ⅰ Król. 16:32–33). Eliasz i Elizeusz czynili posługę (Ⅰ Król. 18:2; Ⅱ Król. 6:19–20). W 721 r. p.n.e. Asyryjczycy ją zdobyli, dopełniwszy pojmanie w niewolę dziesięciu plemion (Ⅱ Król. 18:9–10).

8.  Sychem. Abraham zbudował ołtarz (Ⅰ Mojż. 12:6–7). Jakub mieszkał w pobliżu. Symeon i Lewi wymordowali wszystkich mężczyzn z tego miasta (Ⅰ Mojż. 34:25). Słowa zachęty od Jozuego, by „[wybrać] […] dzisiaj”, żeby służyć Bogu, zostały wypowiedziane w Sychem (Joz. 24:15). Tutaj Jeroboam założył pierwszą stolicę Północnego Królestwa (Ⅰ Król. 12).

9.  Góra Ebal i góra Garizim. Jozue podzielił Izrael na tych dwóch górach — błogosławieństwa prawa były wypowiedziane z góry Garizim, a przekleństwa wyszły z góry Ebal (Joz. 8:33). Samarytanie później na Garizim zbudowali świątynię (Ⅱ Król. 17:32–33).

10.  Peniel. Tutaj Jakub przez całą noc mocował się z posłańcem od Pana (Ⅰ Mojż. 32:24–32). Gedeon zniszczył midiańską warownię (Sędz. 8:5, 8–9).

11.  Jafa. Jonasz odpłynął stąd do Tarszyszu, aby uniknąć wykonania swej misji w Niniwie (Jon. 1:1–3).

12.  Sylo. Za czasów sędziów tutaj znajdowały się stolica Izraela i przybytek (Ⅰ Sam. 4:3–4).

13.  Betel (Luz). Tutaj Abraham rozstał się z Lotem (Ⅰ Mojż. 13:1–11) i miał wizję (Ⅰ Mojż. 13; Abr. 2:19–20). Jakub miał wizję drabiny sięgającej nieba (Ⅰ Mojż. 28:10–22). Przybytek przez jakiś czas był w tym miejscu (Sędz. 20:26–28). Jeroboam wystawił złotego cielca, aby go czciło Północne Królestwo (Ⅰ Król. 12:26–33).

14.  Gibeon. Chiwwici z tego miejsca podstępem skłonili Jozuego do przymierza (Joz. 9). Słońce zatrzymało się, kiedy Jozue wygrał bitwę (Joz. 10:2–13). Było to także tymczasowe miejsce, gdzie znajdował się przybytek (Ⅰ Kron. 16:39).

15.  Gaza, Aszdod, Aszkalon, Ekron, Gat (pięć miast filistyńskich). Z tych miast Filistyni często wyruszali na wojny z Izraelem.

16.  Betlejem. W pobliżu została pochowana Rachela (Ⅰ Mojż. 35:19). Mieszkali tu Rut i Boaz (Rut 1:1–2; 2:1,4). Było zwane miastem Dawida (Łuk. 2:4)

17.  Hebron. W tym miejscu mieszkali Abraham (Ⅰ Mojż. 13:18), Izaak, Jakub (Ⅰ Mojż. 35:27), Dawid (Ⅱ Sam. 2:1–4) i Absalom (Ⅱ Sam. 15:10). Była to pierwsza stolica Judy za panowania króla Dawida (Ⅱ Sam. 2:11). Przypuszcza się, że Abraham, Sara, Izaak, Rebeka, Jakub i Lea zostali tutaj pochowani w jaskini Machpela (Ⅰ Mojż. 23:17–20; 49:31, 33).

18.  En-Gedi. Dawid ukrył się przed Saulem i oszczędził życie Saula (Ⅰ Sam. 24:1–23).

19.  Gerar. Abraham i Izaak mieszkali przez jakiś czas w tym miejscu (Ⅰ Mojż. 20–22; 26).

20.  Beer-Szeba. Abraham wykopał tutaj studnię i zawarł przymierze z Abimelechem (Ⅰ Mojż. 21:31). Izaak ujrzał Pana (Ⅰ Mojż. 26:17, 23–24), a Jakub mieszkał w tym miejscu (Ⅰ Mojż. 35:10; 46:1).

21.  Sodoma i Gomora. Lot dokonał wyboru, że będzie mieszkać w Sodomie (Ⅰ Mojż. 13:11–12; 14:12). Bóg zniszczył Sodomę i Gomorę z powodu niegodziwości (Ⅰ Mojż. 19:24–26). Jezus później użył tych miast jako symboli niegodziwości (Mat. 10:15).

Kanaan w czasach Starego Testamentu

Nowe Imperium Babilońskie

i Królestwo Egiptu

1.  Gaza. W drodze do Gazy Filip głosił o Chrystusie i ochrzcił etiopskiego eunucha (Dz. 8:26–39).

2.  Jerozolima. Zobacz mapę 12. przedstawiającą wydarzenia w Jerozolimie.

3.  Jafa. Piotr otrzymał wizję, że Bóg daje dar pokuty Innym narodom (Dz. 10; 11:5–18). Piotr wskrzesił Tabitę (Dz. 9:36–42).

4.  Samaria. Filip czynił posługę w Samarii (Dz. 8:5–13), a później nauczali tu Piotr i Jan (Dz. 8:14–25). Po tym, jak nadali dar Ducha Świętego, czarnoksiężnik Szymon próbował kupić od nich ten dar (Dz. 8:9–24).

5.  Cezarea. Po tym, jak tutaj anioł czynił posługę wobec setnika o imieniu Korneliusz, Piotr zezwolił mu na chrzest (Dz. 10). W tym miejscu Paweł bronił się przed Agryppą (Dz. 25–26; zobacz także J.S. — Hist. 1:24–25).

6.  Damaszek. Jezus ukazał się Saulowi (Dz. 9:1–7). Po tym, jak Ananiasz przywrócił wzrok Saulowi, Saul został ochrzczony i rozpoczął swoją posługę (Dz. 9:10–27).

7.  Antiochia (w Syrii). Tutaj uczniowie po raz pierwszy zostali nazwani chrześcijanami (Dz. 11:26). Agabus prorokował o głodzie (Dz. 11:27–28). W Antiochii nastała wielka waśń w kwestii obrzezania (Dz. 14:26–28; 15:1–9). W Antiochii Paweł rozpoczął swoją drugą misję razem z Sylasem, Barnabą i Judaszem Barabaszem (Dz. 15:22, 30, 35).

8.  Tars. miasto rodzinne Pawła; Paweł został tu posłany przez Braci, aby chronić swoje życie (Dz. 9:29–30).

9.  Cypr. Po prześladowaniach niektórzy święci uciekli na tę wyspę (Dz. 11:19). Paweł podróżował przez Cypr podczas swej pierwszej podróży misyjnej (Dz. 13:4–5), jak też uczynili to później Barnaba i Marek (Dz. 15:39).

10.  Pafos. Paweł przeklął tutaj czarnoksiężnika (Dz. 13:6–11).

11.  Derbe. Paweł i Barnaba głosili ewangelię w tym mieście (Dz. 14:6–7, 20–21).

12.  Listra. Po tym, jak Paweł uzdrowił kalekę, on wraz z Barnabą uważani byli za bogów. Paweł został ukamienowany i uważano, że umarł, ale ożył i dalej głosił ewangelię (Dz. 14:6–21). Dom Tymoteusza (Dz. 16:1–3).

13.  Ikonium. Podczas swej pierwszej misji Paweł i Barnaba głosili tutaj ewangelię i grożono im, że zostaną ukamienowani (Dz. 13:51–14:7).

14.  Laodycea i Kolosy. Laodycea to jedna z gmin Kościoła, którą odwiedził Paweł i od nich otrzymywał listy (Kol. 4:16). Jest to także jedno z siedmiu miast wymienionych w księdze Objawienia Jana (pozostałe to Efez, Smyrna, Pergamon, Tiatyra, Sardes, Filadelfia; zobacz Obj. 1:11). Kolosy znajdują się 18 kilometrów na wschód od Laodycei. Paweł napisał do świętych, którzy tam mieszkali.

15.  Antiochia (w Pizydii). Podczas swej pierwszej misji Paweł i Barnaba nauczali Żydów, że Chrystus wywodził się z potomstwa Dawida. Paweł oferował ewangelię Izraelowi, a następnie Innym narodom. Paweł i Barnaba byli prześladowani i zostali wypędzeni (Dz. 13:14–50).

16.  Milet. Przebywając tutaj na trzeciej misji, Paweł ostrzegł starszych Kościoła przed tym, że „wilki drapieżne” wejdą do owczarni (Dz. 20:29–31).

17.  Patmos. Jan był więziony na tej wyspie, kiedy otrzymał wizje, które teraz składają się na księgę zatytułowaną Objawienie Jana (Obj. 1:9).

18.  Efez. Apollos głosił tutaj ewangelię z mocą (Dz. 18:24–28). Paweł podczas swojej trzeciej misji nauczał w Efezie przez dwa lata, przyczyniając się do nawrócenia wielu ludzi (Dz. 19:10, 18). Tutaj nadawał dar Ducha Świętego przez nałożenie rąk (Dz. 19:1–7) i dokonał wielu cudów, łącznie z wypędzaniem złych duchów (Dz. 19:8–21). Tutaj czciciele Diany wzniecili rozruchy przeciwko Pawłowi (Dz. 19:22–40). Część księgi Objawienie Jana skierowano do kościoła w Efezie (Obj. 1:11).

19.  Troada. Kiedy Paweł był tutaj podczas swojej drugiej podróży misyjnej, ujrzał w wizji człowieka w Macedonii, który prosi o pomoc (Dz. 16:9–12). Kiedy Paweł był tutaj na swojej trzeciej misji, wskrzesił Eutychusa (Dz. 20:6–12).

20.  Filippi. Paweł, Sylas i Tymoteusz przyczynili się do nawrócenia kobiety o imieniu Lidia, wypędzili złego ducha i zostali pobici (Dz. 16:11–23). Otrzymali boską pomoc w ucieczce z więzienia (Dz. 16:23–26).

21.  Ateny. Paweł podczas swojej drugiej misji do Aten głosił ewangelię na wzgórzu Aresa (Areopagu) o „[nieznanym] bogu” (Dz. 17:22–34).

22.  Korynt. Paweł udał się do Koryntu podczas swojej drugiej misji, gdzie zatrzymał się u Akwilli i Pryscylli. Głosił tutaj ewangelię i ochrzcił wielu ludzi (Dz. 18:1–18). Z Koryntu Paweł napisał swój list do Rzymian.

23.  Tesaloniki. Paweł głosił tutaj ewangelię podczas swojej drugiej podróży misyjnej. Jego grupa misyjna udała się do Berei po tym, jak grozili im Żydzi (Dz. 17:1–10).

24.  Berea. Paweł, Sylas i Tymoteusz znaleźli szlachetne dusze, które nauczali podczas drugiej podróży misyjnej Pawła. Żydzi z Tesalonik poszli za nimi i ich prześladowali (Dz. 17:10–13).

25.  Macedonia. Paweł nauczał tutaj podczas swej drugiej i trzeciej podróży misyjnej (Dz. 16:9–40; 19:21). Paweł wychwalał hojność macedońskich świętych, którzy byli szczodrzy wobec niego i biednych świętych w Jerozolimie (Rzym. 15:26; Ⅱ Kor. 8:1–5; 11:9).

26.  Malta. Paweł był rozbitkiem na tej wyspie ze statku płynącego do Rzymu (Dz. 26:32; 27:1, 41–44). Wyszedł cało po ukąszeniu przez węża i uzdrowił wielu, którzy rozchorowali się na Malcie (Dz. 28:1–9).

27.  Rzym. Paweł głosił tutaj ewangelię przez dwa lata, gdy przebywał w areszcie domowym (Dz. 28:16–31). Kiedy był przetrzymywany w areszcie w Rzymie, napisał także listy do Efezjan, Filipian, Kolosan, Tymoteusza i Filemona. Piotr napisał swój pierwszy list z „Babilonu”, którym prawdopodobnie był Rzym, wkrótce po prześladowaniach wobec chrześcijan na rozkaz Nerona w 64 r. n.e. Ogólnie uważa się, że Piotr i Paweł ponieśli tutaj męczeńską śmierć.

Podróże Pawła

Podział 12 plemion Izraela

7 kościołów Księgi Objawienia

1.  Góra Ararat. Miejsce tradycyjnie uznawane za takie, w którym osiadła arka Noego (Ⅰ Mojż. 8:4). Dokładna lokalizacja nie jest znana.

2.  Ur. Pierwsze miejsce zamieszkania Abrahama, w pobliżu ujścia Eufratu, gdzie niemal został złożony jako ludzka ofiara, gdzie ujrzał anioła Jehowy i otrzymał urim i tummim (Ⅰ Mojż. 11:28–12:1; Abr. 1; 3:1). (Uwaga: także prawdopodobne miejsce Ur w północnej Mezopotamii).

3.  Babilon, Babel (Synear). Najpierw osiadł w tym miejscu Kusz, syn Chama, oraz Nimrod. Jest to miejsce pochodzenia Jeredytów z czasów wieży Babel na równinach Synear. Później stolica prowincji Babilonii i miejsce zamieszkania królów babilońskich, łącznie z Nebukadnesarem, który po zniszczeniu Jerozolimy (587 r. p.n.e.) wziął do tego miasta w niewolę wielu Żydów. Żydzi pozostali w niewoli babilońskiej przez 70 lat aż do czasów króla Cyrusa, który zezwolił Żydom na powrót do Jerozolimy, aby odbudowali świątynię. Prorok Daniel także tu przebywał za panowania Nebukadnesara, Belsazara i Dariusza Ⅰ (Ⅰ Mojż. 10:10; 11:1–9; Ⅱ Król. 24–25; Jer. 27:1–29:10; Ez. 1:1; Dan. 1–12; Omni 1:22; Eter 1:33–43).

4.  Susa. Stolica Imperium Perskiego pod panowaniem Dariusza Ⅰ (Dariusza Wielkiego), Kserksesa i Artakserksesa. Miejsce przebywania królowej Estery, której odwaga i wiara uratowała Żydów. Służyli tu Daniel, a później Nehemiasz (Neh. 1:1; 2:1; Est. 1:1; Dan. 8:2).

5.  Równina Dura. Szadrach, Meszach i Abed-Nego zostali wrzuceni do pieca ognistego, kiedy odmówili oddawania czci złotemu posągowi, który zrobił Nebukadnesar; Syn Boży zachował ich i wyszli bez szwanku z tego pieca (Dan. 3).

6.  Asyria. Aszur to pierwsza stolica Asyrii, po której była nią Niniwa. Asyryjscy włodarze Salmanasar Ⅴ i Sargon Ⅱ podbili Północne Królestwo Izraela i wzięli do niewoli dziesięć plemion w 721 r. p.n.e. (Ⅱ Król. 14–15; 17–19). Asyria była zagrożeniem dla Judy do 612 r. p.n.e., kiedy to Asyrię podbił Babilon.

7.  Niniwa. Stolica Asyrii. Asyria zaatakowała ziemię judzką podczas panowania Hiskiasza i za czasów posługi proroka Izajasza. Jerozolima, stolica Judy, została w cudowny sposób ocalona, kiedy anioł poraził 185 000 asyryjskich żołnierzy (Ⅱ Król. 19:32–37). Pan powiedział prorokowi Jonaszowi, aby wzywał to miasto do pokuty (Jon. 1:2; 3:1–4).

8.  Haran. Abraham osiedlił się tu tymczasowo, zanim udał się do Kanaanu. Ojciec i brat Abrahama pozostali w tym miejscu. Rebeka (żona Izaaka) oraz Rachela, Lea, Bilha i Zylpa (żony Jakuba) pochodziły z tego obszaru (Ⅰ Mojż. 11:31–32; 24:10; 29:4–6; Abr. 2:4–5).

9.  Karkemisz. W tym miejscu Nebukadnesar pokonał faraona Necho, co zakończyło rządy egipskie w Kanaanie (Ⅱ Kron. 35:20–36:6).

10.  Sydon. Miejsce to założył Sydon, wnuk Chama, i jest najbardziej wysuniętym na północ miastem kananejskim (Ⅰ Mojż. 10:15–20). Był to dom dla Izebel, która wprowadziła do Izraela oddawanie czci Baalowi (Ⅰ Król. 16:30–33).

11.  Tyr. Było to ważne miasto handlowe i portowe w Syrii. Hiram z Tyru wysyłał cedr i złoto oraz robotników, aby pomóc Salomonowi w budowie świątyni (Ⅰ Król. 5:1–10, 18; 9:11).

12.  Damaszek. W jego pobliżu Abraham uratował Lota. Było to główne miasto w Syrii. Za panowania króla Dawida Izraelici zdobyli to miasto. Eliasz namaścił Chazaela na króla Damaszku (Ⅰ Mojż. 14:14–15; Ⅱ Sam. 8:5–6; Ⅰ Król. 19:15).

13.  Kanaan. Abraham, Izaak, Jakub i ich potomkowie otrzymali tę ziemię w wieczne posiadanie (Ⅰ Mojż. 17:8; 28).

14.  Góra Synaj (Horeb). Pan przemówił do Mojżesza z płonącego krzewu (Ⅱ Mojż. 3:1–2). Mojżesz otrzymał prawo i Dziesięcioro Przykazań (Ⅱ Mojż. 19–20). Pan przemówił do Eliasza jako spokojny, cichy głos (Ⅰ Król. 19:8–12).

15.  Esjon-Geber. Król Salomon zbudował „flotę okrętów” w Esjon-Gerber (Ⅰ Król. 9:26). Prawdopodobnie do tego portu przybyła królowa Saby, usłyszawszy o sławie Salomona, żeby go zobaczyć (Ⅰ Król. 10:1–13).

16.  Egipt. Miejsce, do którego udał się Abraham z powodu wielkiego głodu w Ur (Abr. 2:1, 21). Pan powiedział Abrahamowi, aby nauczał Egipcjan o tym, co On mu objawił (Abr. 3:15). Po tym, jak bracia Józefa sprzedali go, oddając w niewolę (Ⅰ Mojż. 37:28), Józef stał się zarządcą w tutejszym domu Potyfara. Został wtrącony do więzienia. Wyłożył sen faraona i dano mu pozycję urzędniczą w Egipcie. Józef oraz jego bracia zostali połączeni. Jakub i jego rodzina przenieśli się tutaj (Ⅰ Mojż. 39–46). Dzieci Izraela przebywały w Goszen podczas swej bytności w Egipcie (Ⅰ Mojż. 47:6).

     Izraelici rozmnażali się i „stawali się niezmiernie potężni”; potem zostali zniewoleni przez Egipcjan (Ⅱ Mojż. 1:7–14). Po serii plag faraon zezwolił Izraelowi na opuszczenie Egiptu (Ⅱ Mojż. 12:31–41). Jeremiasz został zabrany do Egiptu (Jer. 43:4–7).

17.  Kaftor (Kreta). Starożytna ziemia minojska.

Świat Starego Testamentu

Ziemia Święta

1.  Tyr i Sydon. Jezus porównał Chorazyn i Betsaidę do Tyru i Sydonu (Mat. 11:20–22). Uzdrowił córkę kobiety wywodzącą się z Innych narodów (Mat. 15:21–28).

2.  Góra Przemienienia. Jezus został przemieniony przed Piotrem, Jakubem i Janem, a oni otrzymali klucze królestwa (Mat. 17:1–13). (Niektórzy uważają, że Górą Przemienienia jest góra Hermon, a inni — że jest nią Góra Tabor).

3.  Cezarea Filipowa. Piotr świadczył, że Jezus jest Chrystusem i obiecano mu klucze królestwa (Mat. 16:13–20). Jezus przepowiedział Swą własną śmierć i Zmartwychwstanie (Mat. 16:21–28).

4.  Region Galilei. Jezus spędził większość Swego życia i doczesnej posługi w Galilei (Mat. 4:23–25). Wygłosił tutaj Kazanie na górze (Mat. 5–7); uzdrowił trędowatego (Mat. 8:1–4) oraz wybrał, ustanowił i posłał Dwunastu Apostołów, z których jedynie Judasz Iskariota ponoć nie był Galilejczykiem (Mar. 3:13–19). W Galilei zmartwychwstały Chrystus ukazał się Apostołom (Mat. 28:16–20).

5.  Morze Galilejskie, później zwane Morzem Tyberiadzkim. Jezus nauczał z łodzi Piotra (Łuk. 5:1–3) oraz powołał Piotra, Andrzeja, Jakuba i Jana, aby byli rybakami ludzi (Mat. 4:18–22; Łuk. 5:1–11). Także uciszył burzę (Łuk. 8:22–25), z łodzi nauczał przypowieści (Mat. 13), chodził po morzu (Mat. 14:22–32) i ukazał się Swoim uczniom po Swym Zmartwychwstaniu (Jan 21).

6.  Betsaida. Piotr, Andrzej i Filip urodzili się w Betsaidzie (Jan 1:44). Jezus udał się na odosobnienie razem z Apostołami w pobliżu Betsaidy. Tłumy poszły za Nim, a On nakarmił pięć tysięcy (Łuk. 9:10–17; Jan 6:1–14). Tutaj Jezus uzdrowił ślepca (Mar. 8:22–26).

7.  Kafarnaum. Był to dom Piotra (Mat. 8:5, 14). W Kafarnaum, który Mateusz nazwał „miastem Jezusa”, Jezus uzdrowił sparaliżowanego (Mat. 9:1–7; Mar. 2:1–12), uzdrowił sługę setnika, uzdrowił teściową Piotra (Mat. 8:5–15), powołał Mateusza na jednego ze Swoich Apostołów (Mat. 9:9), otworzył oczy ślepcom, wypędził diabła (Mat. 9:27–33), uzdrowił w sabat człowieka z uschłą ręką (Mat. 12:9–13), rozprawiał o chlebie żywota (Jan 6:22–65) i zgodził się płacić podatki, mówiąc Piotrowi, aby wyjął monetę z pyszczka ryby (Mat. 17:24–27).

8.  Magadan. To był dom Marii Magdaleny (Mar. 16:9). Jezus przyszedł do tego miejsca po nakarmieniu czterech tysięcy (Mat. 15:32–39), a faryzeusze i saduceusze zażądali, aby pokazał im znak z nieba (Mat. 16:1–4).

9.  Kana. Jezus przemienił wodę w wino (Jan 2:1–11) i uzdrowił syna dworzanina, który był w Kafarnaum (Jan 4:46–54). Kana była domem dla Natanaela (Jan 21:2).

10.  Nazaret. Zwiastowania Marii i Józefowi miały miejsce w Nazarecie (Mat. 1:18–25; Łuk. 1:26–38; 2:4–5). Po powrocie z Egiptu Jezus Swoje dzieciństwo i młodość spędził w tym miejscu (Mat. 2:19–23; Łuk. 2:51–52), ogłosił, że to On jest Mesjaszem i został przez Swoich odrzucony (Łuk. 4:14–32)

11.  Jerycho. Jezus przywrócił wzrok ślepcowi (Łuk. 18:35–43). Jezus posilił się u Zacheusza, „[przełożonego] nad celnikami” (Łuk. 19:1–10).

12.  Betabara. Jan Chrzciciel świadczył, że był „głosem wołającego na [pustkowiu]” (Jan 1:19–28). Jan ochrzcił Jezusa w rzece Jordan i świadczył, że Jezus jest Barankiem Bożym (Jan 1:28–34).

13.  Pustkowie Judzkie. Jan Chrzciciel głosił ewangelię na tym pustkowiu (Mat. 3:1–4), gdzie Jezus pościł przez 40 dni i był kuszony (Mat. 4:1–11).

14.  Emaus. Zmartwychwstały Chrystus szedł drogą do Emaus z dwoma Swoimi uczniami (Łuk. 24:13–32).

15.  Betfage. Dwóch uczniów przyprowadziło do Jezusa źrebię, na którym triumfalnie wjechał On do Jerozolimy (Mat. 21:1–11).

16.  Betania. To był dom Marii, Marty i Łazarza (Jan 11:1). Maria słyszała słowa Jezusa, a Jezus przemówił do Marty o wyborze „[dobrej cząstki]” (Łuk. 10:38–42); Jezus wskrzesił Łazarza (Jan 11:1–44); Maria namaściła stopy Jezusa (Mat. 26:6–13; Jan 12:1–8).

17.  Betlejem. Jezus urodził się i leżał w żłobie (Łuk. 2:1–7); aniołowie ogłosili pasterzom narodziny Jezusa (Łuk. 2:8–20); gwiazda prowadziła mędrców do Jezusa (Mat. 2:1–12); Herod rozkazał zabić dzieci (Mat. 2:16–18).